OVER ZON, STEEN, WINTER EN POËZIE
SOBRE SOL, PEDRA, INVERNO E POESIA

Op zoek naar zon in deze donkere dagen vond ik in Brugge (Greinschuurstraat 15) deze mooie steen met een tekst van de betreurde Herman De Coninck: ‘Er is niets nieuws zonder de zon’. Het betreft een vers uit het gedicht ‘Winter’ (uit de bundel ‘Zolang er sneeuw ligt’, uitg. Orion-Brugge, 1975).

À procura de sol durante estes dias sombrios encontrei em Bruges (Greinschuurstraat 15) esta pedra linda com um texto de Herman De Coninck de saudosa memória: ‘Não há nada de novo sem o sol’. É um verso do poema ‘Inverno’ (da coleção ‘Zolang er sneeuw ligt’, edit. Orion-Bruges, 1975).

‘Não há nada de novo sem o sol’

Herman de Coninck was een Vlaamse dichter-essayist- journalist, neorealist en de man van schrijfster Kristien Hemmerechts. Hij werkte jarenlang als redacteur voor het weekblad Humo en  overleed in 1997 op straat in Lissabon, nauwelijks 53 jaar oud, op weg naar een congres over literatuur in de Lage Landen.                
Herman de Coninck era um poeta-ensaísta-jornalista flamengo, neorrealisto e marido da escritora Kristien Hemmerechts. Trabalhou por muitos anos como editor da revista semanal Humo e morreu numa rua em Lisboa em 1997, com apenas 53 anos, a caminho de uma conferência sobre a literatura nos Países Baixos.

Herman De Coninck werd slachtoffer van een hartstilstand in  Lissabon, Rua Marquês Sá da Bandeira 74, waar zich nu deze gedenksteen bevindt.

Herman De Coninck foi vítima de uma parada cardíaca, em Lisboa, Rua Marques Sá da Bandeira 74, onde agora se encontra esta pedra comemorativa.

'Conto de fadas”: Era uma vez um homem que era sempre justo'

'Sprookje: Er was eens een man die altijd rechtvaardig was'

Het werk van De Coninck werd gedeeltelijk in het portugees vertaald in de seminaries collectieve vertaling Mateus in 1994. Het werd uitgegeven door Quetzal Editores  in 1996 (‘Os hectares da memória’).

A obra de De Coninck foi parcialmente traduzida em Português nos seminários de tradução coletiva Mateus em 1994. Foi editada por Quetzal Editores em 1996 (’Os hectares da Memória’).

POESIA Um quadro exige moldura, como a felicidade o medo da morte. o venta vira as folhas no jardim e de repente a página muda. Como quando despenteio os teus cabelos, e ficam de outro modo. Afinal é tudo o mesmo. Olha, diz a felicidade, mostrando-nos o agora. Que treme nas mãos dela.                                © Herman de Coninck - Tradução coletiva Mateus

POËZIE Een schilderij heeft een lijst nodig, zoals geluk doodsangst. Wind bladert in tuin en ineens slaat een bladzij zich om. Zoals ik door je haren ga, en zo anders als ze dan liggen. Eindelijk is alles hetzelfde. Kijk eens, zegt geluk, en toont ons het nu. Het beeft een beetje in zijn handen.                       © Herman de Coninck

RAPARIGA Tu própria, que podes ter a noção e ao mesmo tempo o atrevimento de simplesmente expor de vez em quando uma opinião ou um seio: quando começa isso, e no fundo quando acaba? As mulheres são feitas de raparigas, aos quarenta ainda deitam a língua de fora como aos quinze, ficam cada vez mais jovens, não sabem não seduzir. Como a poesia: um gato que prudentemente caminha sobre as teclas de um piano e olha para trás: ouviste? viste-me? Ah, o ar jovem das raparigas de quarenta, como umas vezes querem, e outras não, mas afinal sempre, se repararmos bem. Onde estão os bons velhos tempos? Estão aqui, esses tempos.                               © Herman de Coninck - Tradução coletiva Mateus

MEISJE Jezelf, het besef en meteen ook het lef dat je dat gewoon kunt hebben en er af en toe een mening van kunt laten zien of een borst: hoe vroeg begint dat, en eindigt dat eigenlijk ooit? Vrouwen zijn gemaakt van meisjes, steken op hun veertigste nog altijd hun tong uit van vijftien, worden almaar even jong, kunnen niet niet-verleiden. Zoals poëzie: een poes die voorzichtig over een toets of tien van een piano is gelopen en omkijkt: heb je dat gehoord? Heb je me gezien? 0, de meisjesachtigheid van veertigjarige meisjes, hoe ze soms willen, soms niet, maar eigenlijk altijd, als je het maar ziet. Waar is de tijd? Hier is de tijd.                      © Herman de Coninck