OVER DE BORELING 
FALA DO HOMEM NASCIDO

Steentje gekapt voor Phil, de jongste telg uit de familie.

Een nieuw leven, een nieuwe toekomst.

Naar mijn mening hebben weinigen dit ooit mooier beschreven dan António Gedeão.

In 1958 publiceerde hij reeds “Fala do homem nascido” en Adriano Correia de Oliveira zette het gedicht op zijn LP "Cantaremos" in 1970, maar het blijft tijdloos mooi.

Esculpi uma pedrinha para Phil, o membro mais jovem da família.

Uma nova vida, um novo futuro.
Na minha opinião  poucos descreveram isso melhor do que António Gedeão.

Já em 1958 publicou "Fala do homem nascido" e em 1970 Adriano Correia de Oliveira interpretou o poema no LP "Cantaremos", mas é eternamente bela.

 (bron/fonte : youtube.com/watch?v=a-XMuSaXtBc)

 

Fala do homem nascido Venho da terra assombrada do ventre da minha mãe não pretendo roubar nada nem fazer mal a ninguém Só quero o que me é devido por me trazerem aqui que eu nem sequer fui ouvido no acto de que nasci Trago boca pra comer e olhos pra desejar tenho pressa de viver que a vida é água a correr Tenho pressa de viver que a vida é água a correr Venho do fundo do tempo não tenho tempo a perder Minha barca aparelhada solta o pano rumo ao Norte meu desejo é passaporte para a fronteira fechada Não há ventos que não prestem nem marés que não convenham nem forças que me molestem correntes que me detenham Quero eu e a natureza que a natureza sou eu e as forças da natureza nunca ninguém as venceu Com'licença com'licença que a barca se fez ao mar não há poder que me vença mesmo morto hei-de passar Não há poder que me vença mesmo morto hei-de passar com'licença com'licença com rumo à estrela polar

Over de boreling  Ik kom uit het schimmig land  van mijn moeders buik  ben niet van plan te stelen  noch iemand pijn te doen  Ik vraag alleen mijn schuld  om mij hier te brengen  want ik werd niet eens gehoord  bij de daad waaruit ik geboren ben  Ik heb een mond mee om te eten  en ogen die verlangen  ik heb haast om te leven  want het leven is als stromend water  Ik heb haast om te leven  want het leven is als stromend water  Ik kom uit de diepte van de tijd  en heb geen tijd te verliezen Ik heb mijn schuit voorzien van zeilen en zet koers naar het noorden mijn verlangen is mijn paspoort voor een gesloten grens  Er bestaan geen winden die niet deugen  noch getijden die niet gunstig zijn  noch krachten die me hinderen  stromingen die me tegen houden  Ik zoek mezelf en de natuur  dat ik de natuur ben  en de natuurkrachten  die niemand ooit overwon  Laat me door, laat me door  met mijn schuit naar de zee  geen kracht kan me verslaan  zelfs dood zal ik passeren  Geen kracht kan me verslaan  zelfs dood zal ik passeren  laat me door, laat me door  op mijn koers richting poolster                                                     (eigen vertaling)